Minik bir kız vardı,
Babası dünyasıydı.
Annesi yoktu yanında,
Fakat hayalleri vardı.
Kızın babası,
Ayakkabı tamircisi,
Bu kızdan en fazla,
Ne olabilirdi ki…
Babası ona bir hediye aldı,
Kız hevesliydi, hırslıydı,
Annesinin yokluğunu,
Hissetmiyordu.
Giydi ayağına ayakkabıyı,
Taktı kafasına kaskı,
Hayaller kurdu,
Ayda yürürken uyudu.
Zaman geçti,
Günler akıp gitti,
Kız üniversiteliydi,
Zaman ne çabuk geçti.
Çocukluk isteği,
Büyük hayali,
Burnunda tütüyor,
Hasretini çekiyor.
Hedefine gitmek için,
Babasından vazgeçiyor,
Babası ona,
Yardım ediyor.
Bir gün eve gidiyor,
Babasını göremiyor,
Ardından ise,
Mezarında gözyaşı döküyor.
Bir fotoğraf görüyor
Babasının sakladığı
O fotoğraf,
Kendisine güç veriyor.
Çalışıyor çalışıyor,
Kazanıyor, coşuyor,
En sonunda,
NASA’dan belge alıyor.
Çok geçmeden,
Uzaya çıkıyor,
Hayal ettiği o evren,
Gözünde parıldıyor.
Yıldızlar, gezegenler,
Bir rüya gibi,
Babasının yaptığı,
Doğum günü gibi.
Geldi babası aklına,
Küçük bir damla düştü,
Hayalini gerçekleştirdi,
Sonra yüzü güldü.
Babasına dua etti,
Hayalini sonunda gerçekleştirmişti.
Onun kahramanı,
Babasıydı babası.
